Ik hoor het keer op keer: "Je bent te duur." En geloof me, ik begrijp het. Echt. Ik wéét hoe zwaar het is om als ouder van een hoogbegaafd kind telkens weer zelf op te draaien voor de kosten van de juiste hulp. Ik wéét hoe het voelt om telkens keuzes te moeten maken tussen wat financieel haalbaar is en wat je kind werkelijk nodig heeft.
Maar sta eens stil bij de andere kant.
Wat gebeurt er als je die hulp niet inschakelt? Als je de verkeerde hulp kiest, omdat het goedkoper is, omdat het minder moeite kost, omdat je hoopt dat ‘het systeem’ het uiteindelijk wel oppakt? Wat gebeurt er met een kind dat niet gezien wordt, niet begrepen wordt, niet mag zijn wie hij is?
Ik kan je dat vertellen. Want ik ben er geweest. Ik heb het gezien. Ik heb het gevoeld.
Ik heb de leegte in hun ogen gezien. Ik heb de woorden gehoord die geen enkel ouder ooit zou moeten horen. "Mama, ik wil er niet meer zijn."
Ik heb gezien hoe een kind dat barst van potentie wordt weggestopt in een hokje dat niet past. Hoe een schooladvies wordt afgegeven zonder écht te kijken naar wie ze zijn. Hoe de wereld hen probeert te dwingen om zich kleiner te maken, terwijl ze zoveel in zich hebben.
En ik heb gevoeld hoe het is om te vechten tegen een systeem dat hen niet begrijpt.
Maar weet je? Ik heb ook iets anders gezien.
Ik heb gezien wat er gebeurt als je wél de juiste hulp inschakelt. Als je mensen vindt die je kind écht zien. Als ze worden erkend, begrepen, begeleid.
Dan bloeien ze op. Dan vinden ze hun kracht. Dan bouwen ze aan hun toekomst.
En ja, dat kost geld. Maar weet je wat pas écht onbetaalbaar is? De gevolgen van niets doen.
Dus nee. De juiste hulp is niet te duur. De verkeerde hulp kost alles.
Comments